Tüketiyorum öyleyse varım!

Size de olur mu hiç? Hani kahve yapmak için açarsınız kavanozu, bir bakarsınız son bir kaşık kalmıştır ya da banyoda şampuanın dibi gelmiştir farketmeden, son bir fırt zar zor gelir elinize. Tam yemek yapacakken farkedersiniz ki tuz bitmiş, bir çimdik ancak çıkar. Kadın gelmeden önce yıkanır çamaşırlar üst üste, deterjan kutunun dibine inmemiş mi!?

İşte böyle anlarda bir gülümseme belirir yüzümde, aradığımı bulmuşumdur da, bulduğumun sonu gelmiştir. Tükenmiştir. Evi ev yapan şeyler böyle tükenir zamanla birer birer. Kahveler, şekerler, tuzlar, baharatlar, deterjanlar, şampuanlar...

Tükenmesi bana yaşadığımızı hatırlatır, bir evim, yuvam olduğunu farkettirir, şükrederim bir an içimden. Tüketebilecek kadar sağlıklı olduğum için, bir evim, bir ailem olduğu için. Evimizde yaşadığımız için, huzurumuz için...

Bir de kokular yapar bunu bana, mis gibi bir kahve kokusu bana güzel bir yemek yendiğini çağırıştırır, lavanta kokusu temiz çamaşırları. Ihlamur kokusu rahatlığı, sahlep kokusu huzurlu kış akşamlarını. Börek kokusu güzel kahvaltıları...

En çok sevdiğim ise, marketten o tükenen şeyleri alıp geri dönmek, tekrar kavanozları, dolapları, rafları doldurmak ve azar azar tükenirken onlara göz kırpmak ;)